JOHAN VAN GRINSVEN

Van 1989 tot 1999 heb ik gewerkt op de consumentenredactie van Brabant Pers (later VNU Dagbladen). Eerst twee jaar als redacteur wonen en daarna negen als redacteur reizen en toerisme. In deze functie heb ik veel nieuws- en achtergrondverhalen en ook columns geschreven over toerisme en recreatie en daarnaast talloze reisreportages in binnen- en buitenland. Het was een interessante en enerverende tijd, want op reis werden doorgaans zoveel mogelijk ervaringen en activiteiten in één dag gepropt. Een vakantiegevoel heb ik dan ook zelden gehad... Maar bevoorrecht voelde ik mij wel!

In deze reisjaren heb ik niet alleen veel gezien en gedaan, maar ook veel aardige en bevlogen mensen ontmoet: collega’s van andere media en ook vertegenwoordigers van reisorganisaties, verkeers- en pr-bureaus. Soms was er een spanningsveld tussen journalistiek en commercie maar een conflict is het nooit geworden. Simpel omdat ik voor een reis altijd zeker kon stellen dan mijn journalistieke onafhankelijkheid gewaarborgd was. Overigens kostte dat bij de meeste vertegenwoordigers van de reisbranche weinig moeite, omdat ze het belang van onafhankelijke journalistiek inzagen. Ik heb dan ook altijd kunnen schrijven wat ik wilde, ook kritische reisverhalen. En de weinige keren dat ik het gevoel had dat dat niet zou lukken, was het parool heel eenvoudig: thuisblijven.

Enige praktische waarde hebben mijn reisverhalen vandaag de dag niet meer: ze zijn immers twintig jaar of nog langer geleden geschreven. Een tijdsbeeld geven ze wel (ook al is dat in veel gevallen in zwart-wit). Ach en misschien vormen ze ondanks hun ouderdom toch interessant vergelijkingsmateriaal voor degenen die voor- of nadien een bestemming hebben bezocht…
Van een paar landen, zoals Vietnam, weet ik in ieder geval zeker dat er sindsdien veel veranderd is. Ik was daar toen de toerismeindustrie nog in de kinderschoenen stond.