Johnny Cash, die was toch dood? Jazeker, die is ook dood maar zijn zoon John Carter Cash zorgde er voor dat tal van artiesten de geschriften van The Man In Black ontgonnen en in muziek omzetten. Een eerbetoon, via nieuwe liedjes.

Lees meer...

labels: Johnny Cash, John Carter Cash, Kris Kristofferson, Alison Krauss, Elvis Costello, Rosanne Cash, Carlene Carter, The Jayhawks, John Mellencamp, Robert Glasper

Het duurde anderhalf jaar voordat de Amerikaanse countryzanger en liedjesschrijver Christ Stapleton een opvolger van zijn succesvolle album Traveller uit 2015 uitbracht. Die plaat bezorgde hem veel meer succes dan hij in zijn stoutste dromen had verwacht. Stapleton brak met zijn gedreven country door naar een breed publiek. Voor album nummer twee putte hij uit zijn rijke liedjesoeuvre, dat volgens Stapleton zelf meer dan duizend liedjes omvat. Daaruit koos hij samen met zijn vrouw Morgane, tweede vocalist op zijn platen en tijdens optredens, een flink aantal nummers. Allemaal al voor Traveller geschreven. Liedjes die al gerijpt zijn. Op From A Room: Volume 1 staan negen nummers. In de opnamesessie in RCA Studio A in Nashville, waar legendarische countryartiesten muziek hebben opgenomen, registreerde Stapleton genoeg liedjes voor een tweeluik; From A Room: Volume 2 komt er dan ook aan. Lees meer...

labels: Chris Stapleton, Nashville, Traveller

Geen nummer dat ik de laatste maanden vaker heb afgespeeld dan Tennessee Whiskey van Chris Stapleton. Dat staat op zijn debuutalbum Traveller uit 2015, waarvoor de Amerikaanse countryzanger (bouwjaar 1978, Kentucky) veel lof kreeg toegezwaaid. Hij won er diverse belangrijke prijzen voor en het werd nog goed verkocht ook. Dean Dillon en Linda Hargrove schreven het prachtige, emotionele liedje over drankzucht en een verlossende liefde; het werd in 1983 een hit voor de legendarische George Jones. Maar de versie van Stapleton overtreft die van Jones met gemak. Meeslepend gezongen over een spaarzaam arrangement; ouderwetse en tegelijk tijdloze country.
Er staat nog een tweede hartverscheurend hoogtepunt op Traveller: het nummer Sometimes I Cry. Live in de studio opgenomen voor een klein publiek. Rauw, schurend, emotioneel gaat Stapleton hierin tot het gaatje en dan nog net even verder. Twee absolute uitschieters op een album dat verder al van topniveau is. Misschien komt het zware sentiment wel doordat Stapleton inspiratie opdeed voor deze liedjes tijdens een roadtrip die hij in 2013 ondernam nadat zijn vader was overleden.
Chris Stapleton, voorheen van The SteelDrivers en The Jompson Brothers, is een van de grootste country-talenten van de laatste jaren. Als uitvoerend artiest mag hij misschien nog niet veel opgenomen hebben, als liedjesschrijver heeft hij al zo’n 150 titels op zijn naam staan. Bekende artiesten als Adele en Tim McGraw hebben nummers van hem op een plaat gezet. In alle opzichten een grote meneer dus.

labels: Chris Stapleton

Daniel Romano (1985) is een man met veel talenten. Hij is grafisch ontwerper, leerbewerker en zanger, muzikant en producer. De uit Welland in het Canadese Ontario afkomstige Romano maakt vintage country. Prachtige treurige ballades zingt hij met een warme stem waarin het echte countrygevoel zit ingebakken. Het onlangs uitgebrachte If I've Only One Time Asking is zijn vierde volledig eigen studio-album, na Workin’ For The Music Man (2010), Sleep Beneath The Willow (2011) en het prachtige Come Cry With Me uit 2013, waarin hij tussen de regels door ook een vette knipoog naar zijn eigen genre leek te maken. Natuurlijk zingt hij op zijn thuis opgenomen nieuwste album over cold bitter hearts, hardship en meer hartzeer en smart, die hij met levenswijsheden poogt te dempen, wat niet lukt, maar zo hoort het ook. De Canadees Romano hoort in de traditie van Hank Williams, Johnny Cash, de modernere Gram Parsons, maar vooral George Jones, de crooner onder de country-giganten.
Het nummer The One That Got Away (Came Back Today) kent een stijlvreemd einde, waarin Romano ’mosey’ prevelt. Dat is de naam die hij zelf aan zijn muziek geeft, liever dan dat hij over country of Americana spreekt.

labels: Daniel Romano, Canada

Een levende legende is de 69-jarige Amerikaanse countryzangeres Loretta Lynn. Zo'n zeventig albums op haar naam en tientallen hits. Er zijn diverse boeken en een film ('Coal Miner's Daughter') over haar veelbewogen leven verschenen. In de herfst van haar geëngageerde leven heeft ze een van haar allerbeste albums gemaakt: 'Van Lear Rose'. Dat is geproduceerd door de 28-jarige popmuzikant Jack White van The White Stripes. Hij heeft de puntige, klassieke countryliedjes van Lynn - dit is haar eerste album waarvoor ze alle liedjes zelf schreef - voorzien van onverwachte arrangementen. Ondanks zijn grote respect voor Lynn heeft hij de nummers scherpe rockrandjes gegeven. Lynn klonk de laatste twintig jaar nog niet zo fris. Het hypnotiserende 'Portland Oregon' en het verleidelijke 'Have mercy' zijn absolute hoogtepunten. Dit moet een van de kandidaten zijn voor 'countryalbum van het jaar'.

labels: Loretta Lynn, USA, Jack White, The White Stripes